Bugün değişik bir yazıyla karşınızdayım kediler,kedilerimiz.benim en sevdiğim hayvan kedi zaten.hayvanlardan korkmasaydım gerçekten bir kediyi sahiplenmek isterdim.(küçükken bahçede sevdiğim kedi beni tırmalasa da gördüğüm tek nankör kedi o 😂) neyse size şimdi neden kedilerin nankör olmadığını anlatıyorum.bugün kurstan çıkmıştım sokakta kimse yoktu sadece birazdan bahsedeceğim iki kedi vardı içimi ürperten.kaldırımda cansız bir yavru kedinin yorgun bedeni uzanmaktaydı sadece bunu görmek bile beni üzerken bir de büyük siyah kedinin yavrunun başında beklediğini gördüm.yanlarından geçtim ama siyah kedi yavrunun başında öylece beklemeye devam etti.kendimi bir cenazeye konuk olmuş gibi hissettim bilmiyorum bu durum beni çok üzdü.o an birbirini tanımayan iki kedinin bile birbirine insanlardan daha samimi yaklaştığını hissettim.siz de öyle düşünüyomusunuz bilmiyorum ama sanki bu dünyada daha biz ölmediğimiz capcanlı taptaze yanlarında durduğumuz canımız ciğerimiz deyip sarıp sarmaladığımız bazı insanlar bana yoldan geçerken rastladığım bu kediler kadar bile samimi gelmiyolar.biz yaşıyoken bizi bukadar üzüyolarsa cenazemize gelip neden yalandan ağlasınlar?
Yorumlar
Yorum Gönder